Hoge Raad 11 augustus 2017, ECLI:NL:HR:2017:1608 (forensenbelasting Oisterwijk, art. 64 AWR doelmatigheidsbepaling, verlegging belastingplicht)
De gemeente Oisterwijk zat met het probleem dat er veel administratieve handelingen moesten worden uitgevoerd om de forensenbelasting te heffen. Er was veel contact met de exploitant vereist om alle gegevens actueel te houden. Wij bedachten de oplossing dat de forensenbelasting net als de toeristenbelasting kon worden geheven van de exploitant van de camping. Daarvoor moest wel een overeenkomst worden gesloten met de exploitant. Wij zagen hiervoor wel een oplossing in de doelmatigheidsbepaling van art. 64 AWR, maar deze was niet toegeschreven op de gemeentelijke belastingen.
De gemeente heeft hierop met exploitanten van recreatieterreinen convenanten gesloten op grond waarvan aanslagen forensenbelasting aan hen worden opgelegd i.p.v. aan de recreanten zelf. Slechts één van de recreanten/caravaneigenaren in de gemeente maakte bezwaar. De rechtbank oordeelde dat een dergelijke invulling van de heffing niet was toegestaan en ook in de literatuur werd hierop afkeurend gereageerd. Wij bleven echter vertrouwen houden in de oplossing en gingen in hoger beroep. Het hof zag gelukkig geen probleem en ook de Hoge Raad staat heffing op deze wijze toe. Daarmee is voor het eerst de mogelijkheid van art. 64 AWR bij een gemeentelijke heffing toegestaan.