Niet alle gebate onroerende zaken in heffing betrokken

De heffingsambtenaar van de gemeente Steenbergen heeft het bezwaar tegen de aanslag baatbelasting voor de aanleg van een riolering ongegrond verklaard. Rechtbank Breda heeft het beroep ongegrond verklaard.
Het hof overweegt dat het in de toelichting bij de verordening opgenomen criterium dat baat wordt aangenomen indien binnen 40 meter van de onroerende zaak een aansluitmogelijkheid op de riolering is, er niet aan in de weg staat dat in andere gevallen ook sprake kan zijn van baat. Het hof gaat er hierbij vanuit dat de gemeentelijke wetgever, gezien de in de toelichting bij de verordening opgenomen verwijzing naar de uitspraak van Gerechtshof Arnhem van 14 juni 2001 (nr. 99/30, LJN: AB2951), en de stelling ter zitting van de heffingsambtenaar dat het 40 metercriterium is ontleend aan het bouwbesluit, kennelijk van mening is dat baat moet worden aangenomen indien voor een onroerende zaak een aansluitverplichting bestaat. Het hof is evenwel van oordeel dat niet een verplichting tot aansluiting doch de technische mogelijkheid tot aansluiting van belang is voor het antwoord op de vraag of een object in een voordeliger positie is komen te verkeren. Nu vaststaat dat voor een onroerende zaak gelegen op 47 meter technisch de mogelijkheid van aansluiting bestaat, moet de conclusie zijn dat de zaak door de voorziening is gebaat. Hieraan verbindt het hof het oordeel dat deze onroerende zaak mede is gebaat. Nu die onroerende zaak niet in de verordening is aangemerkt als gebaat en aldus niet in de heffing is betrokken, zijn de kosten van de riolering niet (mede) omgeslagen over die onroerende zaak. Dit leidt tot het oordeel dat sprake is van een willekeurige en onredelijke belastingheffing, zodat de verordening onverbindend is (vgl. Hof Arnhem 9 december 2004, Belastingblad 2005, blz. 427 en HR 14 april 2006, Belastingblad 2006, blz. 695).
Het hof verklaart het hoger beroep gegrond.