Heffingsambtenaar niet bevoegd om een voorlopige aanslag op te leggen

De heffingsambtenaar heeft een voorlopige aanslag leges opgelegd voor de aanvraag van een omgevingsvergunning voor de bouw van een distributiecentrum.
In de Verordening is bepaald dat de leges worden opgelegd bij wege van aanslag. Ingevolge de Verordening kunnen B&W nadere regels geven met betrekking tot de heffing en de invordering van de leges. Vaststaat dat van deze bevoegdheid geen gebruik is gemaakt. Belanghebbende betoogt daarom dat de heffingsambtenaar niet bevoegd was de leges bij voorlopige aanslag op te leggen.
De rechtbank overweegt dat ingevolge artikel 231, eerste lid, van de Gemeentewet de legesheffing geschiedt met toepassing van de AWR. Ingevolge het derde lid van dat artikel wordt met betrekking tot gemeentelijke belastingen in de AWR voor ‘ministeriële regeling’ gelezen: besluit van B&W. In de artikelen 13 en 14 van de AWR is de inspecteur (de heffingsambtenaar) de bevoegdheid verleend tot het opleggen van een voorlopige aanslag. In artikel 13 van de AWR is bepaald dat een voorlopige aanslag kan worden opgelegd ‘volgens bij ministeriële regeling te stellen regels’. Artikel 14 AWR geeft de bevoegdheid tot het opleggen van een voorlopige aanslag volgens ‘door Onze Minister te stellen regelen’. Het opleggen van een voorlopige aanslag dient dus te geschieden volgens een besluit van B&W. Het standpunt van de heffingsambtenaar dat de Uitvoeringsregeling Algemene wet inzake rijksbelastingen 1994 van toepassing is, is onjuist. Nu B&W geen uitvoering hebben gegeven aan de in deze artikelen van de AWR opgenomen delegatiebepalingen en dus geen regels heeft geven in welke gevallen de heffingsambtenaar een voorlopige aanslag mag opleggen, is naar het oordeel van de rechtbank de voorlopige aanslag ten onrechte opgelegd en dient deze te worden vernietigd.