Met exploitanten afgesproken vergoeding is voldoende rechtvaardiging voor vrijstellingsbepaling

De heffingsambtenaar van de gemeente Hoorn heeft het bezwaar van belanghebbende tegen de aanslag reclamebelasting ongegrond verklaard. Belanghebbende stelt dat nu de reclamebelasting is bestemd voor een bepaald doel, het mogelijke profijt dat een ondernemer kan hebben relevant is voor de beoordeling of sprake is van een objectieve en redelijke rechtvaardiging voor de gebieds- en tariefsdifferentiatie. Belanghebbende wijst erop dat er vier tariefgebieden zijn en dat ondernemers in één gebied een directe tegenprestatie krijgen voor de geïnde reclamebelasting terwijl ondernemers in de andere gebieden mogelijk geen profijt hebben.
De rechtbank overweegt dat in geval er sprake is van een heffing van reclamebelasting in het gehele gebied van de gemeente een relatie tussen de opbrengst uit de reclamebelasting en de besteding niet vereist is. De omstandigheid dat een ondernemer al dan niet profijt heeft van de geïnde reclamebelasting is niet relevant. Een indeling in vier tariefgebieden leidt niet tot onverbindendheid van de verordening.
In de verordening is een vrijstellingsbepaling opgenomen voor exploitanten die op grond van een overeenkomst al een vergoeding aan de gemeente verplicht zijn. De rechtbank acht in deze door de gemeente met de exploitant afgesproken vergoeding een voldoende rechtvaardiging gelegen omdat de openbare aankondigingen in wezen al op andere wijze zijn belast. Verder is de rechtbank van oordeel dat, anders dan in de zaak bij het Gerechtshof Arnhem (LJN BX7756), waarnaar belanghebbende verwijst, in deze voldoende overzienbaar en controleerbaar is wanneer al dan niet reclamebelasting dient te worden geheven. De overeenkomst is immers gesloten tussen de gemeente en een exploitant, terwijl in de zaak voor het Gerechtshof Arnhem sprake was van tussenkomst en betrokkenheid van derden waardoor een en ander onoverzichtelijk werd.
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.