Aan de motivering van een bezwaar kan geen verdere eis worden gesteld dan dat blijkt dat de indiener zich met de waarde niet kan verenigen

Belanghebbende stelt in zijn bezwaarschrift dat de WOZ-waarden van zijn onroerende zaken te hoog zijn vastgesteld. Om de WOZ-waarden nader te controleren heeft hij verzocht om toezending van de taxatieverslagen. Hierop heeft de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk hem, onder toezending van de taxatieverslagen, in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift alsnog nader te motiveren. Omdat belanghebbende hierop niet heeft gereageerd heeft de heffingsambtenaar hem opnieuw in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift nader te motiveren, met de mededeling dat het bezwaar niet-ontvankelijk kan worden verklaard indien geen nadere motivering wordt verstrekt. Vervolgens is het bezwaar wegens het ontbreken van een motivering niet-ontvankelijk verklaard. De rechtbank oordeelt dat hetgeen belanghebbende in zijn bezwaarschrift heeft vermeld niet voldoet aan de summiere eisen die worden gesteld aan het motiveren van het bezwaar. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de rechtbank op zijn verzet beroep in cassatie ingesteld.
De Hoge Raad oordeelt dat belanghebbende ten tijde van het indienen van het bezwaarschrift nog niet bekend was met de taxatieverslagen van de onroerende zaken. Er zijn geen aanwijzingen dat belanghebbende ten tijde van de indiening van het bezwaarschrift anderszins op de hoogte was van de onderbouwing van de door de heffingsambtenaar bij beschikking vastgestelde waarden. Als de beschikking niet meer bevat dan de door de heffingsambtenaar vastgestelde waarde, kan met betrekking tot de motivering van het bezwaar geen verdere eis worden gesteld dan dat blijkt dat de indiener zich met de vastgestelde waarde niet kan verenigen (vgl. HR 8 maart 2002, ECLI:NL:HR:2002:AD9881).