Hof motiveert niet waarom verzoek om uitstel mondelinge behandeling wordt afgewezen

De Hoge Raad overweegt dat uit de wetsgeschiedenis bij art. 2 TW-COVID blijkt dat de wetgever heeft beoogd het fysiek ter zitting verschijnen te kunnen doen vervangen door gebruik van een tweezijdig elektronisch communicatiemiddel als dat nodig is voor de voortgang van urgente burgerlijke en bestuursrechtelijke zaken; instemming van partijen is daarvoor niet vereist. De rechter moet een verzoek om uitstel van de mondelinge behandeling inwilligen indien een partij daar tijdig om verzoekt en gewichtige redenen aanvoert waarom zij niet aanwezig kan zijn of zij zich niet op die mondelinge behandeling kan voorbereiden. De rechter wijst zo’n verzoek alleen af als hij oordeelt dat zwaarder wegende bij de behandeling van de zaak betrokken belangen aan zo’n uitstel in de weg staan. Dit oordeel moet de rechter motiveren. Dat is niet anders indien het gaat om een zitting als bedoeld in art. 2 lid 1 TW-COVID. In het geval het verzoek om uitstel alleen wordt onderbouwd met de wens dat een fysieke zitting plaatsvindt, zonder dat dat verzoek anderszins wordt gemotiveerd, hoeft de rechter aan dat verzoek, gelet op art. 2 TW-COVID, geen gevolg te geven.