Leges; geen overschrijding opbrengstlimiet of willekeurige en onredelijke heffing

Belanghebbende heeft een aanvraag ingediend om een omgevingsvergunning voor het gedeeltelijk slopen van een drukkerij en het nieuw bouwen van een woonhuis. Belanghebbende stelt dat de verordening onverbindend is wegens overschrijding van de opbrengstlimiet en omdat de legesaanslag leidt tot een willekeurige en onredelijke belastingheffing.
Het hof oordeelt dat, hoewel de Dienstenrichtlijn niet van toepassing is op omgevingsvergunningen, in de Leidraad legestarieven Wabo niettemin als beleidsmatig uitgangspunt is genomen dat kruissubsidiëring tussen leges voor Wabo-vergunningen en overige leges moet worden voorkomen. Volgens het hof heeft de gemeente in haar wetgevende hoedanigheid de verplichting op zich genomen om, in lijn met de Leidraad, bij de leges omgevingsvergunningen niet meer dan kostendekkend te zijn. Daarnaast heeft zij zich er in haar uitvoerende hoedanigheid niet aan gecommitteerd om af te wijken van de vaste leer van de Hoge Raad dat toetsing van de opbrengstlimiet op het niveau van de legesverordening als geheel dient plaats te vinden, door deze toets (uitsluitend) te laten plaatsvinden op het niveau van nauw verwante categorieën. Uit de programmabegroting volgt dat het kostendekkingspercentage op het niveau van de legesverordening 78% bedraagt. Belanghebbende heeft hier onvoldoende feiten en omstandigheden tegenover gesteld om te twijfelen aan deze berekening. Voor de toetsing van de redelijkheid van de heffing dient naar de afzonderlijke activiteiten te worden gekeken en een percentage van maximaal 4,5% is daarbij niet willekeurig of onredelijk. Het hof oordeelt dat noch de gehanteerde heffingssystematiek noch het bedrag van de heffing leidt tot een willekeurige en onredelijke heffing. Ook de door belanghebbende betwiste heffingsgrondslagen zijn door de heffingsambtenaar juist toegepast. Het beroep is ongegrond.
(Gerechtshof Amsterdam 14 augustus 2018, nr. 16/00460, ECLI:NL:GHAMS:2018:3297)