Rioolafvoerrecht; onjuiste toerekening op voorhand duidelijk

Aan belanghebbende zijn over de jaren 2001 en 2002 door de gemeente Roosendaal aanslagen rioolafvoerrecht opgelegd. Belanghebbende heeft tegen de aanslagen geprocedeerd, hetgeen heeft geleid tot de arresten van de Hoge Raad van 24 april 2009 en 13 april 2012, met in het laatste arrest verwijzing naar Gerechtshof ’s-Gravenhage.
Het geschil spitst zich toe op de vraag of het voor de gemeente ten aanzien van de post "milieu en hydraulische maatregelen", welke post betrekking heeft op uitbreidingsinvesteringen, op voorhand duidelijk moet zijn geweest dat zij niet of slechts ten dele dienden ter dekking van de kosten waarvoor het rioolafvoerrecht mocht worden geheven.
Artikel 229b, lid 2, aanhef en onderdeel a, van de Gemeentewet bepaalt, dat onder de in het eerste lid bedoelde lasten mede worden verstaan bijdragen aan bestemmingsreserves en voorzieningen voor noodzakelijke vervanging van de betrokken activa. Het gaat hierbij om kosten tot behoud van voorzieningen zoals kosten voor onderhoud en vervanging. Uit de parlementaire behandeling van deze bepaling blijkt dat kosten voor uitbreidingsinvesteringen hier niet onder vallen, en derhalve "geen lasten ter zake" zijn en dat deze niet via rioolrechten mogen worden verhaald. Gelet hierop en op de in de parlementaire behandeling gegeven toelichting, die dateert van voor de totstandkoming van de onderhavige verordeningen en gemeentebegrotingen, moet het de gemeente op voorhand duidelijk zijn geweest dat kosten voor uitbreidingsinvesteringen "geen lasten ter zake" zijn en als zodanig niet via de rioolrechten mogen worden verhaald.
Ten aanzien van de mate van overschrijding blijkt dat de geraamde totale baten zowel voor beide jaren met meer dan tien percent de totale geraamde lasten overschrijden. De rioolrechtverordeningen zijn geheel onverbindend wegens strijd met de opbrengstlimiet hetgeen tot gevolg heeft dat beide aanslagen dienen te worden vernietigd.