Telefonisch horen kan op één lijn worden gesteld met het verschijnen ter hoorzitting

De heffingsambtenaar heeft, na telefonisch horen van belanghebbende, een bezwaar ongegrond verklaard. De Rechtbank Breda heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de aanslag vernietigd. Belanghebbende heeft hoger beroep ingesteld. Het Gerechtshof 's-Hertogenbosch heeft de uitspraak van de rechtbank bevestigd.
Het hof heeft geoordeeld dat telefonisch horen naar aanleiding van een ingediend bezwaarschrift geen proceshandeling is waarvoor een punt moet worden toegekend.
De Hoge Raad stelt voorop dat niet elk telefoongesprek tussen het bestuursorgaan en een rechtsbijstandverlener dat wordt gevoerd in het kader van een bezwaarprocedure kan worden aangemerkt als het verschijnen ter hoorzitting. De mogelijkheid bestaat echter dat het telefoongesprek op een zodanige wijze plaatsvindt dat het zich, afgezien van de lijfelijke aanwezigheid, materieel niet onderscheidt van een hoorzitting in de zin van de AWB. In een dergelijk geval staan doel en strekking van onderdeel A4, onder 2, van de Bijlage bij het Bpb er niet aan in de weg dat het voeren van dit telefoongesprek voor de toepassing van dat onderdeel op één lijn wordt gesteld met het verschijnen ter hoorzitting (vgl. de uitspraak van de CRvB 29 november 2011, nr. 09/6496 WWB, LJN BU6407, AB 2012/62, en de uitspraak van de Raad van State 8 februari 2012, 201109143/1/A3, LJN BV3193, JB 2012/69).
Dit laat geen andere slotsom toe dan dat in dit geval het telefonisch horen van de gemachtigde, dat kennelijk met instemming van belanghebbende en de inspecteur in de plaats is getreden van een hoorzitting, zich materieel niet van een hoorzitting onderscheidt.
Aan belanghebbende is ten onrechte geen kostenvergoeding toegekend ter zake van het horen in de bezwaarfase.
De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie gegrond.